در آپارتمان بی آسانسور ما

چه صبورند

                  پــــــــ

                          لـــــــ

                                 لــــــ

                                       ــــــــه

                                               هــــــــــــــــا

پوسته پوک زنجره

پر شده از صمغی کهربایی

تجسم معراج یک حشره

بساط صبحانه ام کنار چشمه پهن است

مورچه خرده نانی از سفره ام می برد

نمی دانم میهمانم یا میزبان

حلزونی برهنه از جاده می گذرد

با تنی نرم و بی حفاظ

بی خبر از درشکه ای که الاغ می کشد

تند باد پاییزی

سایه بیدی که بر آب افتاده

                     می لرزد

در سنگستان سرد و عریان

شقایقی غنچه کرده

با یک گل هم بهار می آید

غنچه نیم شکفته رز

و بال زدنهای بیقرار پروانه

آن سوی شیشه