آرام و خوش رو

                   می آید از دور

بوی بهاران

              دارد ز هر سو

می گوید از جان

با من سخن ها

                  از روزگاران

از مردمان و نا مردمی ها

از دیو سانان

             از پهلوانان

ــــ در دور دستها ، در دور تر ها

بودند کسانی هم رنگ و همخو

رفتند و جز نام هیچش نمانده است .

ای کاش ما هم

خوش نام باشیم

بعد از نبودن

            ما را بخوانند

                         با نامی نیکو .